χαμογέλασμα

το, Ν

χαμόγελο, μειδίαμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. τού αορ. χαμογέλασ-α τού ρ. χαμογελώ + κατάλ. -μα (πρβλ. χάλασ-μα). Η λ., στον πληθ. χαμογελάσματα, μαρτυρείται από το 1790 στον Ρήγα Βελεστινλή (Φεραίο)].